کاربرد فناوری ها در آموزش مدرن

آموزش در جهان مدرن، هرچه بیشتر با فناوری در می آمیزد، از ربات های پیچیده گرفته تا لوح رایانه یا تبلت در مدارس، معلمان در سراسر جهان ابزار و امکانات خود را برای آموزش مهارت های مورد نیاز آینده دانش آموزان ارتقا می بخشند. در خبرنامه این هفته شرکت مهندسی نوآوران با گزارش یورونیوز به این موارد میپردازیم.
در کلاس درس تخته سیاه و دفتر یادداشت، هرچه بیشتر جای خود را به کامپیوتر و لپ تاپ، دیتا پرژکتور و برد هوشمند میدهند. حتی در کشورهای درحال توسعه. اما پرسش اینست که کودکان از چه زمانی نیاز به استفاده از فناوری ها در آموزش مدرن دارند؟
در بعضی بخش های آموزشی در کنیا آموزش هنوز بسیار ابتدایی است و میزان ترک تحصیل بالاست. اما طرحی در دست اجراست که می کوشد با استفاده از کاربرد های تبلت بین دانش آموزان و مدرسه تعامل دوباره ای ایجاد کند. ببینیم این شیوه چگونه بر توجه و عملکرد دانش آموزان تاثیر می گذارد.
کنیا: کاربردهای تبلت برای مقابله با ترک تحصیل
در زبان “سواهیلی“، در شرق آفریقا، واژه “الیمو” هم به معنای آموزش است و هم یک کاربرد نرم افزاری برای دانش آموزان است که برنامه نویسان برای آشنایی یکی از فقیرترین گروه های اجتماعی در کنیا با فناوری آموزشی، اختراع کرده اند. در کنیا تقریبا نیمی از دانش آموزان در سن چهارده سالگی ترک تحصیل می کنند. اما “نیوی موخرجی” حامی این طرح و برنامه نویس، می گوید: اجرای این طرح می تواند کودکان را به ادامه تحصیل در مدرسه برانگیزد: “به جای متن های خسته کننده کتاب، ما انواع بازی، آهنگ، پویا نمایی، ویدئو و آزمون های جالب جایگزین کرده ایم که برای بچه ها جالب و سرگرم کننده است.”
این طرح در “کاوانگ ویر” یکی از فقیر ترین بخش های نایروبی اجرا شد که به خاطر استعمال مواد مخدر، ارتکاب جرایم شهرت دارد. اغلب دانش آموزان این منطقه خوشبختانه در مدرسه مشغول تحصیل هستند. “مارسلین” سیزده ساله که آزمایش نهایی دوره ابتدایی را می گذراند، می گوید که کاربردهای نرم افزاری، جالب و قابل فهم تر از متن های درسی اند: “اکنون معلمان به جای انبوهی از کتاب های درسی، با تبلت و تجهیزات سمعی بصری سرکلاس می آیند و وقتی پرسشی دارید و معلم حضور ندارد، با یک کلیک جواب آنرا پیدا می کنید.”
ترک تحصیل دانش آموزان کنیایی دلایل زیادی دارد. نظام آموزشی این کشور به بیش از هشتاد هزار معلم نیازمند است، و دانش آموزان به صورت فشرده در کلاس های کوچکی جای داده می شوند که تنها یک معلم دارد. برنامه “الیمو” تلاش می کند با کاربردهای تعاملی و جالب تمرکز دانش آموزان را تقویت کند.
“فیلسون مادگوا“، بر این باور است که: “ تبلت به دانش آموزان جرات و اعتماد بیشتری برای آمدن به مدرسه می دهد و سطح توجه و عمل آنها را بالا می برد. در مجموع آن ها نمرات و امتیازات بیشتری نیز کسب می کنند.”
نیوی موخرجی، حامی طرح می گوید، تبلت نه تنها کارنامه تحصیلی را ارتقا می دهد، بلکه به دانش آموزان برای آموزش محیط زیست و حقوق بشر و عدالت اجتماعی و شهروند بهتر بودن کمک می کند: “ما می خواهیم دانش آموزان را برای مشارکت در اقتصاد قرن بیست و یکم، ونیز برای رای دهندگان و رهبران بهتری برای آینده ، آموزش بدهیم و امیدواریم شاهد کاربرد بیشتر این طرح در آفریقا و تمام جهان باشیم.”
موخرجی امیدوار است که این طرح، انقلابی در آموزش در آفریقا ایجاد کند و چون پلی باشد بر شکاف بین این قاره با کشورهای استاندارد جهان.
اما بچه ها چه زمانی باید برنامه نویسی را آغاز کنند؟ در کشور استونی این کار از نوجوانی آغاز می شود. حکومت این کشور اخیرا یک برنامه کد نویسی در مقیاس سراسری را به اجرا درآورد که هدف آن تشویق نسل جدید و تجهیز آن به هوشمندی های لازم برای کاربرد فناوری است.ا
استونی: فناوری بالا برای دست آورد کم
یک بنیاد آموزشی در استونی، طرحی را برای معرفی فناوری اطلاعات و کامپیوتر از سال اول مدرسه به اجرا درآورده و این برنامه در بسیاری از مدارس دولتی مورد استفاده قرار گرفته است. اینترنت و فناوری مدرن بخش مرکزی این برنامه به عنوان اصول و قوانین حامی ایمنی کودکان مدرن است.
آو لارینگسون، مدیر بخش آموزش بنیاد می گوید: “ کودکان ما خیلی زود به استفاده از گوشی هوشمند و تبلت راغب می شوند. استفاده از فناوری، بازخورد منطقی خود را در مدرسه یافته و به همین دلیل استفاده از آن در دوره ابتدایی قابل درک است.”
در بعضی مدارس استونی، از سالها قبل معرفی فناوری تجربی برای دانش آموزان کلاس اول به اجرا درآمد و از امسال تصمیم به معرفی آن در سراسر کشور گرفته شد. مدرسه ها و شرکت های استونی اکنون به حدود ۶۵۰۰ متخصص فناوری اطلاعات نیاز دارد و این در آینده بیشتر نیز خواهد بود.
آو لارینگسون: “ما این هدف خیال پردازانه را نداریم که تمام شرکت های استونی را به این طرح تجهیز کنیم. هدف بنیاد ما دادن این فرصت به دانش آموزان است که بدانند چگونه از کامپیوتر نه فقط برای بازی کردن بلکه برای خلق بازی ها استفاده کنند و مصرف کننده نرم افزار به آفریننده تبدیل شود.”
در اولین درس ها، مشکل ترین کار معلمان تفهیم این مسئله به دانش آموزان است که کامپیوتر تنها زمین بازی نیست، بلکه مهارت استفاده از ماوس و صفحه کلید نیز هست. اما در پایان مدرسه آنها می توانند برای کامپیوتر و برخی کاربردهای آن برنامه های ساده نیز بنویسند.
کریستی سارپو، معلم فناوری اطلاعات، : “در کلاس اول و دوم می کوشیم به آنها بیاموزیم که چگونه با دست های خود کار کنند و رسم و نقطه گذاری و سپس استفاده از صفحه کلید و ورود و خروج از کامپیوتر را یادبگیرند. اما در کلاس های سوم و چهارم جستجو و برنامه نویسی پایه ای را آموزش می دهیم.”
استونی دارای فرهنگ آنلاین توسعه یافته ایست که شامل رای گیری آنلاین و دست رسی به کلاس های الکترونیکی پزشکی و مضامین محدود اینترنتی در جهان است.
سن و سال مانعی برای فهم فناوری نیست. در ژاپن، حتی کودکان شور و اشتیاق بسیاری برای فناوری روبات ها نشان می دهند.
در مدرسه های ابتدایی، کودکان فریفتگی بسیاری نسبت به عملیات مکانیکی و کنجکاوی زیادی نسبت به علامت ها و تصاویر متحرک در کامپیوتر دارند. این جاذبه دوگانه و نظم حاصل از آن در روبات ها و دستگاههای خودکار، کودکان را به ریاضیات، علوم و فناوری علاقمند و در آنها رویای مهندس شدن می آفریند.
پرفسور شیگئو هیروز، دارای 35 سال تجربه در طراحی و کنترل سیستم روبات ها در توکیو می گوید: “ اگر بخواهید یک روبات بسازید، مهم است که نحوه تفکر مهندسی داشته باشید. باید از سال ها قبل بیاموزید که چگونه کاربرد ذهن و احساس از راه لمس کردن با دست ها را تلفیق کنید. فکر می کنم مهندسان آینده به این شکل قادر به خلق روبات های قابل استفاده خواهند بود.”
روبات هایی که در انجام وظایف خطرناک انسان را یاری می کنند و نمونه های اولیه اش توسط مهندسان آن “مار روبات” نام گرفته، از انعطاف و توانایی زیادی برای کشف فضاهای تنگ و پیچیده برخوردار است. حدود ۳۰ مهندس جوان از کشورهای مختلف در آزمایشگاه پرفسور هیروز کار می کنند.
هیروتاکا کومورا، دانشجوی ژاپنی می گوید: “ برای دست یابی به یک نتیجه قطعی در آزمایشگاه ما نیاز به یک هفته کامل وقت داریم، در حالی که پرفسور هیروز ظرف یک روز یا شاید سه دقیقه به این نتیجه می رسد. اما به قول او عامل مهم، نحوه تفکر است.”
بسیاری از دانشجویان به محض رسیدن به موسسه فناوری، رویای ساختن روبات شبه انسان را در سر دارند. اما پرفسور هیروز آنها را قانع می کند که اشکال غیر انسانی روبات عملی تر و مفید تر است. او خود در همکاری با سازمان ملل، بر روی روباتی با کنترل از راه دور و با قابلیت مین روبی کار می کند.
جن اندو، دستیار پرفسور می گوید: “ کسانی که به آزمایشگاه ما می آیند، مایلند چیزهایی خلق کنند مانند کودکی که به ساختن مدل هایی برای شرکت در مسابقه علاقمند است. اما چیزهایی هست که نه در مدرسه بلکه در اینجا می توان آموخت.”
نسل جدید مهندسان جوان ژاپن، تنها به خلق نمونه های مورد نظر خود نمی پردازند، بلکه میراث پرفسور هیروز را نیز حفظ می کنند. این، تجلی دیگری از جاذبه فناوری خلق روبات است. در رسانه های اجتماعی برخی می گویند مایل به کاربرد فناوری ها در زمینه آموزش اند، زیرا به نظر آنها اینکار موجب شکستن سدها و موانع فرهنگی و زبانی در میان دانش آموزان و دانشجویان می شود.